Dag van de aarde

...wordt 'Week-van-de-aarde' dit jaar.

Al maken we er een maand van, het zal allemaal geen ene moer meer uithalen als we onszelf en onze plastic-waanzin niet stilaan in vraag gaan stellen.

U weet dat wij met onze blog de 'plastic-ramp' onder de aandacht willen brengen.
Wij (van onze redactie) kúnnen er niet meer langs kijken, maar voor vele burgers is er geen vuiltje aan de lucht.
Of toch wel: Veel mensen storen zich aan 'zwerfvuil'.
Niet noodzakelijk aan plastiek. Aan 'zwerfvuil' dus. Plastic, maar ook blik, en papier, en glas.

Wij lachen met blik en papier en glas. Blik en papier en glas in de berm maken ons gelukkig.
Daar ligt tenminste geen plastic.
Plastic is voor ons de baarlijke duivel. Voor u ook, maar u wéét het nog niet.
Plastic is forever, en dat is ook úw probleem.

Waarom ?
Elk stukje plastiek dat het rioolrooster haalt is vertrokken, naar zee.
Die zee slikt al dat plastic wel, maar kan het niet verteren.
Het zinkt, het drijft, het valt uit elkaar in kleinere stukken, maar het vergaat niet. Het blijft plastiek. Forever.
En de zee verandert op die manier-in een snel tempo- in een dikke, smerige,dodelijke plasticsoep.
Daar kunnen glas, papier en metaal nog een voorbeeld aan nemen.
Die bestaan al eeuwen en eeuwen, maar zullen nooit een natuurramp veroorzaken zoals plastiek nú al doet.

Maar we waren bij de 'week-van-de-aarde' en 'zwerfvuil'.
Op meerdere plaatsen worden deze week 'opruimacties' gehouden. Tegen 'zwerfvuil'.
In bossen, langs beekjes, in de berm, op het strand...Door scholen en verenigingen; in Nederland zelfs nationaal gecooördineerd.
'Goed zo', zou je denken. 'Dan is dat zwerfvuil opgeruimd.'

Goed bedoeld is het zeker. Enthousiaste kinderen , gemotiveerde ouders en milieubewuste leerkrachten die een schone wereld willen. Goed bedoeld.
Maar nutteloos.
Het spijt ons.
Compleet nutteloos.

Voor heel even worden berm, bos, beekje en strand weer schoon.
En we maken onszelf wijs dat we het probleem hebben opgelost. Het 'zwerfvuil' is weg.

Met alle respect: totáál nutteloos.
Dweilen met de kraan open. Dát is het.
Struisvogelpolitiek.
De miljarden en miljarden verpakkingen uit plastiek (alleen al in ons kleine landje) zijn niet meer te controleren, te collecteren, te recycleren.
Opruimen en recycleren is een pleister op een houten been. Een druppel op een gloeiende plaat.

We're up shit creek, en het is schandalig kinderen, scholen of verenigingen op te laten draaien voor de destructieve plasticwaanzin van verpakkingsindustrie en distributiesector.

We zitten met een structureel probleem, en niet langer met 'zwerfvuil'.
We stikken en verzuipen in wat sommigen 'de uitvinding van de eeuw' hebben genoemd.
We hebben een monster geschapen dat alle natuurwetten tart: het is licht, het is sterk, het is giftig, en het is on-ver-woest-baar...en het is overal.
We hebben ons eigen paard van Troje gecreëerd, en het vol vreugde binnen gehaald.
Maar we gaan niet blijven lachen.

Dat proberen wij op onze blog duidelijk te maken...

Zwerfvuil?
Erfvuil !


















Alle bovenstaande beweringen stroken helaas met de werkelijkheid, zoals u via de links op onze blog zélf kan nagaan. Of google gewoon 'plastic sea'.