Op de foto's ziet u de Laambeek, op de plaats waar die onder het Albertkanaal duikt.
Af en toe wordt er daar grote kuis gehouden, en wordt er met de kraan allerlei afval uit de beek gehaald om de duiker open te houden.
Takken, bladeren, glas, blik, véél plastic zakken en flessen en....'pellets', de kleine plastickorrels die in de plastiekindustrie worden gebruikt.
Dat wil waarschijnlijk ook zeggen dat er stroomopwaarts een plastiekproducent onzorgvuldig met zijn pellets omspringt. Of dat er ergens een camion een zak pellets verloren heeft?
De plastieken flessen (alhoewel ze volgens de industrie 'waardevol' zijn) blijven liggen.
Tot ze weer de beek in spoelen of waaien?
De kleurige pellets heeft blijkbaar nog niemand opgemerkt.
De hoeveelheid die hier ligt, laat vermoeden dat er al een grote hoeveelheid wél door de duiker gepasseerd is, en dus waarschijnlijk Demer/Rupel/Schelde/Noordzee bereikt heeft.
Niet van wakker liggen, want die pellets vind je tegenwoordig al op zowat elk strand ter wereld.
Pellets zijn de gondstof voor nieuw plastiek. Ze kunnen nieuw aangemaakt worden, of als recyclagemateriaal uit oud plastiek.
En was een heel groot argument niet dat plastiek zo goed en eenvoudig kan gerecycleerd worden?
Dat wil toch zeggen dat we er niéuwe produkten van maken ?
En hier ligt de grondstof zomaar voor het rapen...
Misschien is het niet mogelijk álle plastiek te collecteren -en dus te recycleren?
Hoeveel (in percenten uitgedrukt) komt er eigenlijk in het milieu terecht ?
In elk geval: de industrie heeft de plasticproduktie én de afvalrecyclage al lang niet meer
onder controle.
En onze beekjes en rivieren zorgen als transportband richting oceaan. Voor plastic in allerlei vormen en maten. Zelfs in de meest kostbare vorm: de pure pellets.
Nobody gives a fuck.
Lees ook: Drowning in a sea of plastic
No comments:
Post a Comment