Plastic in Knack !

Hoera! Het zelfverklaarde kwaliteitsblad Knack erkent het bestaan van de plastic-ramp in de
(Stille) Oceaan, en ze beschrijven het probleem beter dan de kranten en de VRT:

'Plastic belt' in oceaan moeilijk op te ruimen

06/02/2008 14:00

In de Stille Oceaan drijft een tapijt van plastic met een oppervlakte tweemaal zo groot als de Verenigde Staten. Via vissen kan het toxische plastic in onze voedselketen terecht komen. Maar het ruimen van de afvalberg is geen sinecure, weet marinegeoloog Marc De Batist.

Ver van veelbevaarde scheepvaartroutes drijven twee storten in de Stille Oceaan die samen tot 100 miljoen ton afval zouden bevatten. Wetenschappers zijn al langer op de hoogte van het bestaan van de vuilnisbelten, die in 1997 toevallig ontdekt werden, maar sindsdien erg in omvang toenamen.

Het afval lokaliseert zich in de bovenste 30 meter van het oceaanwater en bestaat voornamelijk uit kleine plastic deeltjes. Het komt in zee terecht via schepen of via mensen die het achterlaten aan de kust. 'Grote stukken afval breken af tot kleinere deeltjes', zegt marinegeoloog Marc De Batist van de Universiteit Gent. 'Omdat andere materialen en luchtbelletjes aan het afval gaan kleven, zakt het plastic tot onder het oceaanoppervlak. Op satellietbeelden is het dus amper te zien. Maar inmiddels is de plasticconcentratie in het zeewater al groter dan die van eencelligen, een belangrijke bron van leven in de oceaan.'

Op ons bord

'Waarom het afval zich concentreert, is te verklaren door de oceaanstromingen', zegt De Batist. 'Aangedreven door winden vormen zich reusachtige cirkelvormige stromingen. Vanuit de randen van zulke draaistromen die continu in beweging zijn, wordt het afval naar het centrum gestuwd waar het zich concentreert.'

'Probleem is dat vogels en zeedieren de kleine stukjes afval aanzien als voedsel en ze inslikken. Op die manier kan het plastic in de voedselketen en op ons bord terechtkomen', waarschuwt De Batist. 'Het afval zomaar opvissen uit het water, kan niet. Het gaat om enorme hoeveelheden vuilnis die we dan op het vaste land moeten stockeren. Bovendien breekt het plastic af tot miscroscopisch kleine partikels. Om die deeltjes te vangen heb je heel fijne netten nodig, die ook een groot deel van het plankton mee zouden opvissen. Daarmee beroof je veel zeedieren van hun voedsel.'




'Plastic afval dat op kusten wordt achtergelaten concentreert zich later in de oceaan.'
dixit Knack.

Fout! Mis! Het plastic komt van overal, en komt uiteindelijk allemaal gezellig bij elkaar in zee, waar het níet vergaat...maar wel door de krachtige wasmachine die de oceaan is, wordt vermalen tot ....plastic plankton, dat, zoals de Vliegende Hollander, gedoemd is om eeuwig de oceanen onveilig te maken.

Meer op deze weblog, mét kaartje, en reacties !