Helaas laat Annemie zich een beetje een oor aannaaien door de -welbespraakte- vertegenwoordigers van de afvalindustrie, en de openbare diensten die zich daar mee bezighouden.
We laten ons eigenlijk allemaal een oor aannaaien, of beter, gewoon naaien, door de plasticindustrie.
Nu -onlangs pas!- is gebleken wat voor een plasticramp wereldwijd om zich heen grijpt, wordt er hier nog steeds gepretendeerd dat 'recyclage' ons kan redden. Niets is groter boerenbedrog !
Ook het omsmelten tot straatmeubilair is géén oplossing, want slechts uitstel van executie.
Inderdaad Annemie, het roest niet, en het ziet er na 10 jaar nog 'als nieuw' uit, maar het blijft plastic, voor altijd, en als het niet wordt verbrand, komt ook dat straatmeubilair vroeg of laat in de vorm van grotere of kleinere plasticdeeltjes terecht in het milieu, de riolering, de rivieren...
en zo...in zee (zie eerdere berichten op deze blog)
Nog altijd beseffen we niet dat plastic een vijand is van mens&milieu; en niet een gemakkelijk, luxueus product. Er is -en op korte termijn zàl dat blijken- slechts één oplossing: Plastic
moet verboden worden (en vervangen worden door wél afbreekbare materialen).
Daarvoor moet eerst het publiek inzien dat plastic een onomkeerbare milieu-catastrofe veroorzaakt ; programma's over recyclage suggereren dan wel dat het plasticprobleem beheersbaar is, maar dat is het niét...
Het probleem moet bij de wortel worden uitgeroeid: Plastic moet in de strafwet.
Het wordt tijd dat de consument plastic (verpakkingen) weigert, dat producenten overschakelen naar andere verpakkingen; dat plastic verboden wordt voor gratis reclamecampagnes in de vorm van prulletjes, wegwerpgadgets en andere...
Plastic is niét uw beste vriend; Plastic is uw wolf in schaapskleren, uw paard van Troje, de nagel aan de doodskist van úw wereld...
