En waar ze aanvankelijk haar opdracht niet ernstig leek te nemen,
schrijft ze nu dit op haar blog:
DAG 15
Op aanraden van een luisteraar beginnen lezen in Alan Weisman, 'De Wereld zonder ons'. De schrijver gaat op zoek naar wat er met de wereld gebeurt als wij er niet meer zijn. Of de natuur dan opnieuw de boel in handen zou nemen, en wat de restanten zouden zijn van onze samenleving.
Eén ding is duidelijk: als wij er niet meer zijn, dan zal het plastic dat we geproduceerd hebben (ondertussen zowat 1 miljard ton, en dat op 50 jaar tijd!) nog lang voortbestaan. Want zoals je weet, vergaat het niet. Erger nog, het gaat zich opdelen in heel kleine stukjes, die zich overal verspreiden.
In de Grote Oceaan bijvoorbeeld. Daar is er een enorme concentratie van plastic afval door zeestromingen bij elkaar gekomen. Dat plastic wordt dus almaar kleiner en zeedieren denken dat het voedsel is – ze eten het op, het blijft zitten in hun maag waardoor ze sterven, en zo gaat de hele zeefauna eraan.
Bovendien heb ik ook besloten om nooit meer 'scrub'-toestanden te kopen. Je weet wel, cosmeticaproducten met van die bolletjes erin, om je dode huidcellen te verwijderen. Vaak zijn die bolletjes minuscule stukjes plastic, en die komen dan terecht in onze waterleidingen en gaan zo naar zee – waar ze ook worden opgeslokt door kleine zeedieren….
Geen vrolijk boek dus. Al is er toch 1 positieve noot: een wetenschapper beweert dat het is omdat plastic nog maar 50 jaar bestaat, dat er geen microben zijn die het kunnen afbreken. Als we gewoon nog lang genoeg wachten, zal de natuur zich vanzelf wel aanpassen en zullen er microben komen die zetmeel produceren – waardoor plastic dan wel kan 'verdwijnen'.
Maar hoe lang is 'lang genoeg' wachten? Duizend jaar, tienduizend jaar? Zo veel tijd hebben we niet, hé!
Enne...die bacteriën werden in de vroege jaren 80 ook al beloofd...helaas pindakaas dus !
No comments:
Post a Comment